۱۳۹۴ مرداد ۲۹, پنجشنبه

بیوگرافی: دکتر "سهیلا گلستانی"


خانه ای آرام با درختان و گل های زیبا ، خانواده ای فرهنگی اهل علم و ادب، پدر استاد فلسفه دانشگاه و مادر در کار تعلیم و تربیت نوجوانان، از همان کودکی محیط مناسبی برای رشد و شکوفایی استعداد "سهیلا گلستانی" فراهم نمود.

شعر و ادبیات ، دوست و یار همیشگی " دکتر سهیلا گلستانی" بوده است. وی شعر را موهبتی می داند که یادش در لحظه آرامش بیدار می شود و ماهیت خود را از شور عاطفی و اخلاقی انسان می گیرد .با استعداد ذاتی و تشویق فراوان دوستان فرهیخته پدر، از نوجوانی، در کنار تحصیل علم به یادگیری تئوری موسیقی و نغمه خوانی، پرداخت.

خانم گلستانی با پشتکار مدارج عالی تحصیلات علمی را طی نموده و موفق به دریافت دکترای علوم آزمایشگاهی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران شد. آزمایشگاه تشخیص طبی دکتر سهیلا گلستانی تحت مسوولیت ومدیریت ایشان فعالیت می نماید.

دکتر گلستانی به هر دو زمینه فعالیت هنری و علمی خود، به یک میزان افتخار می کند و معتقد است در صورت نگاه مناسب جامعه، زنان با استعداد و علاقه مند به موسیقی، از فرصت های برابر با مردان برخوردار خواهند شد.

خانم گلستانی به موازات تحصیل، نواختن پیانو و سلفژ را یاد گرفت و به محضر استاد "هنگامه اخوان"، تنها بازمانده سبک ادیب خوانساری، راه یافت و نزد ایشان ردیف های آوازی را آموخت. صمیمیت و سلوک اخلاقی این استاد و شاگرد، معیار های تازه ای از فعالیت زن هنرمند ایرانی در عرصه موسیقی بدست داده است. دکتر گلستانی معتقد است سرشت اخلاقی هر اثر هنری، پیوند نزدیک و متقابلی با ارزش های هنری آن دارد.

ایشان بیش از 70 ترانه و 120 دقیقه قطعات آوازی ضبط شده در دستگاه های مختلف موسیقی ایرانی دارد.

"دکتر شفیعی کدکنی " فخر فرهنگ و ادبیات کشورمان در ملاقات با خانم گلستانی و پس از ابراز لطف به ایشان، بر کتاب " هزاره دوم آهوی کوهی"، مرقوم کردند که: «... سرکار خانم دکتر سهیلا گلستانی، هر کدام از این شعر ها را که بخواهند با آواز لطیف خود، بخوانند.»

دکتر گلستانی معتقد است درک هنر و موسیقی در عین نیاز به دانش و تسلط تکنیکی از طریق تفاهم همدلانه با آن میسر است. از نظر وی، واژه ها و زبان ، صرفأ یک صوت یا مجموعه ای از نشانه ها بر روی کاغذ نیست، کلمات بیانگر کیفیات روحی، روانی، عاطفی انسان هاست و متضمن معانی ارزشمند و عمیق اخلاقی و عاطفی در روابط اجتماعی ماست و اصوات موسیقایی به لطیف ترین شکل ممکن چنین مفاهیمی را منتقل می کند.



کانال های ما:







وبلاگ شخصی آرتا رحیمی

۱۳۹۴ مرداد ۲۸, چهارشنبه

بیوگرافی: بانو "آوا پازوکی"



بانو "آوا پازوکی" در سال 1362 در خانواده ای منتسب به خاندان هنر موسیقی (دختر شورانگیز ظهیرالدینی و ابوالحسن پازوکی، نوه غلامحسین خان ظهیرالدینی و مهرانگیز رامشگر، نتیجه باقرخان رامشگر نوازنده بی بدیل کمانچه و از نوادگان آقاحسینقلی و علی اکبرخان فراهانی پدید آورنده ردیف در موسیقی ایرانی) در تهران چشم به جهان گشود. ابتدا نزد مادرش با موسیقی کودک و بعد با مبانی موسیقی و سپس با ساز پیانو، به صورت گام به گام آشنا شد و از سن 14 سالگی فراگیری تصنیف های قدیمی را شروع کرد و سپس ردیف های آوازی را نزد پدر و مادر خویش آموخت.
وی جهت آشنایی با ریتم مدت 4 یا 5 سال نزد استاد محمد اسماعیلی به نواختن تنبک پرداخت و بعدها به دلیل علاقمندی به سازهای مضرابی (همانند تار) از اساتیدی همچون استاد مجید درخشانی، استاد کیوان ساکت و استاد بهروز همتی بهره مند شد.

او پس از ورود به دانشگاه، تحصیلات خود را در رشته موسیقی ادامه داد و در زمینه آواز از اساتیدی همچون خانم فاطمه واعظی (پریسا) و نصراله ناصح پور، بهره بسیار برد. از سال 1380 به صورت جدی همکاری خود را با ارکستر جوانان وزیری به رهبری استاد کیوان ساکت و سپس با ارکستر بانوان ایران به رهبری سرکار خانم بهناز ذاکری شروع کرده و به اجرای بیش از 35 کنسرت در تالار وحدت و رودکی و فرهنگسرای تهران و شهرهای بزرگ ایران پرداخت و بنا به دعوت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در محل سالن اجلاس کنفرانس اسلامی به مناسبت روز زن و نقش زن در تمدن جهان با حضور بانوانی از سراسر گیتی با همکاری ارکستر بانوان، کنسرتی اجرا نمود.

وی در اردیبهشت ماه 1389 ارکستر بانوانی به نام "آوای شورانگیز" را به سرپرستی خودش تشکیل داد و اولین اجرا با این ارکستر در 1389/4/29 در فرهنگسرای نیاوران به روی صحنه آمد.

آوا پازوکی هم اکنون به تدریس ردیف های آوازی و تصانیف قدیم ایرانی به هنر جویان و دانشجویان این رشته مشغول می باشد.






کانال های ما:







وبلاگ شخصی آرتا رحیمی